Hasam kabilesinden bir zat anlattı:
Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Ashabından bazılarıyla beraber iken yanına geldim ve:
“Resulullah siz misiniz?” dedim.
“Evet” buyurdular.
“Yâ Resûlallah, Allâhü Teâlâ’nın en sevdiği amel hangisidir?” dedim.
“Allâhü Teâlâ’ya iman etmektir.” buyurdular.
“Sonra hangisidir?” dedim.
“Sonra sıla-i rahimdir (yakın akraba ile alakadar olmaktır.)” buyurdular.
“Yâ Resûlallah, Allâhü Teâlâ’nın hiç sevmediği amel hangisidir?” diye sordum.
“Allâhü Teâlâ’ya şirk koşmaktır.” buyurdular.
“Sonra hangisidir?” dedim.
“Sıla-i rahmi terk etmek (yakın akraba ile alakayı kesmektir.” buyurdular.
“Yâ Resûlallah, sonra hangisidir?” dedim.
“Münkeri (İslam’a aykırı olanı; günahı) emretmek, maruf (Allâhü Teâlâ’nın razı olduğu fiil ve söz)den de nehyetmektir.” buyurdular.
Allâhü Teâlâ’ya iman edenlere ne mutlu…