ÇİÇEK AÇMAK

Ne kadar sorguladin kendini bugune kadar? Yargiladin?En kötüsüde kendini görmezden geldin.Yaptığın hataları gizledin.Çektiğin acıların üzerini simsiyah bir örtüyle kapattın.Evet soruyorum ne zamandır? Küstün kendine…Uzat elini gel seninle korkmadan yürüyelim.Sana,bana.Seninle benim aramdaki fark,ben dediğinde başlar unutma.Kendini sahiplen,koru onu.Bütün yaşamında bugüne kadar yaptığın yaramazlıkları,aşırılıkları af et…”Kendimi af ediyorum” af etmenin onurlu toz pembe ülkesindesin hoşgeldin.Buyur af etmek ilk kapıydı.İkinci kapının önündesin çevir anahtarı kilidi “Özür dilerim” Evet iki kelime kendinden özür dile ve aç kapıyı gir içeri sen bunu hakediyorsun.Eleştirdiğin için,kızdigin için,ihmal ettiğin için ve yaşattiklarin ve yaşayamadiklarin için özür dile.Üçüncü kapı “Seni seviyorum” sev kendini.O daha büyüyen,gelişen,yaramaz,kırılgan ve hatalarla öğrenen bir çocuk.Bu yüzden çok sev kendini.Bıkma sevmekten seni.Son kapı “teşekkür et” kendine.Bugün ki seni var ettiği için.Belki gördüğün manzara hoşuna gitmeyebilir.Keşkeye düşme çünkü o bir balçık gibidir debelendikce dibe gidersin.Şükür tutsun elini uzat.Şükrettikce yükselirsin,değerlenirsin.Her bitiş yeni güzelliklere gebedir.Sen değiski evren senden ilham alsın.Söylemiştim bu ülke toz pembe.Gel burda çiçek açalım.Derin bir nefesle “Geriye baktığımda gülümsemeye niyet ediyorum” deyip gülümseyerek ilk yaprağımızı açalım.

Rengârenk sevgiler sarsın sizi ?