KİŞİ HANGİ KURBANI YİYEMEZ

Kişinin nezrettiği, adadığı kurbanını kendisi, usulü (anası-babası, dedesi), füru’u (çocukları, torunları) ve akrabalarından nafakası üzerine lazım olanların yemesi câiz olmadığı gibi zimmîlere (Müslüman olmayanlara) ve zenginlere yedirmek de câiz olmaz. Yerlerse bedelini fakirlere ödemek lazım gelir.

Kişinin hayatta iken yaptığı vasiyeti üzerine, öldükten sonra malının üçte birinden kesilen kurbanı vârisleri yiyemezler, zenginlere de yediremezler. Ancak fakirlere verirler. Vârislerin kendi istekleriyle kesiverdikleri kurban yenir ve yedirilir.

Zira bir kimse kurban kesse ve sevâbını ölüye bağışlasa, kendi kurbanı gibi yer ve başkasına yedirir.

Bir kimse, üzerine vacip olan kurbanını kesmeye niyet etse ve sevabını ölüye bağışlasa, bu kurbanı kesmekle kurban borcunu ödemiş olur, sevabı da ölüye ulaşır.

Sabinin (buluğ çağına gelmemiş çocuğun) malından kesilen kurbandan sabi yer. Kalan et, sabi için (elbise gibi) kendisiyle faydalanılan bir şey ile değiştirilebilir.