{"id":1557,"date":"2016-05-06T13:58:44","date_gmt":"2016-05-06T10:58:44","guid":{"rendered":"http:\/\/wp.hataytr.com\/?p=1557"},"modified":"2016-05-06T13:58:44","modified_gmt":"2016-05-06T10:58:44","slug":"mutlu-olmak-isteyen-bu-yaziyi-okusun","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/www.hatayinnabzi.com\/mutlu-olmak-isteyen-bu-yaziyi-okusun\/","title":{"rendered":"MUTLU OLMAK \u0130STEYEN BU YAZIYI OKUSUN"},"content":{"rendered":"
\n

Ya\u015fl\u0131 kad\u0131n, usulca odas\u0131ndan \u00e7\u0131kt\u0131. Salondan torunu ile gelinin sesleri geliyordu:<\/p>\n

“-O\u011flum, sofra haz\u0131r, \u00e7orban\u0131 koydum; haydi gel de so\u011futmadan ye!..”<\/p>\n

\n

Salonun en kuytu yerine ge\u00e7ti, yerde kendine ait k\u00f6yden getirdi\u011fi minderin \u00fczerine oturdu. \u00c7ocuk, babaannesini g\u00f6r\u00fcnce:<\/p>\n

“-Babaanneci\u011fim, gel beraber yiyelim!..” dedi.
\nYa\u015fl\u0131 kad\u0131n m\u00e2nid\u00e2r bir \u015fekilde i\u00e7 \u00e7ektikten sonra:<\/p>\n

“-Evin erke\u011fi gelmeden ak\u015fam sofras\u0131na oturulmaz. Hele baban\u0131z gelsin, beraberce yeriz in\u015fa\u00e2llah!” dedi.<\/p>\n

Evin gelini:<\/p>\n

“-Aman anneci\u011fim, eskidenmi\u015f onlar!.. \u015eimdi ac\u0131kan yemek sofras\u0131na oturur, o da gelince yer.” dedi. Ya\u015fl\u0131 kad\u0131n:<\/p>\n

“-K\u0131z\u0131m, nas\u0131l insanlar\u0131n bir edebi, hay\u00e2s\u0131, iffeti varsa, evlerin de iffeti ve edebi vard\u0131r.”<\/p>\n

Torunu dayanamayarak alayc\u0131 bir tav\u0131rla s\u00f6ze kar\u0131\u015ft\u0131:
\n“-Yaa babaanne, neymi\u015f bu evlerin iffeti… Anlat bakal\u0131m, merak ettim!..” dedi.<\/p>\n

Ya\u015fl\u0131 kad\u0131n s\u00f6ze ba\u015flad\u0131:
\n“-Biz k\u00fc\u00e7\u00fckken annelerimizden \u00f6nce babalar\u0131m\u0131z\u0131n kar\u015f\u0131s\u0131nda edepli oturmay\u0131 \u00f6\u011frenirdik. Evde babam\u0131z, annemiz varken aya\u011f\u0131m\u0131z uzat\u0131p oturmaz, b\u00fcy\u00fcklerimiz konu\u015furken s\u00f6z hakk\u0131 verilmedik\u00e7e s\u00f6ze d\u00e2hil olmazd\u0131k. B\u00fcy\u00fcklerimiz odaya girdi\u011finde hemen toparlan\u0131r, kalk\u0131p onlara oturmalar\u0131 i\u00e7in yer verirdik. Asl\u00e2 babam\u0131z sofraya oturmadan sofraya el uzatmazd\u0131k.<\/p>\n

Babam\u0131z gelir, \u00abBesmele\u00bb \u00e7eker, \u00abHaydi buyurun.\u00bb derdi. Huzurla hepimiz ba\u015flard\u0131k yeme\u011fe… Sonunda da sofra du\u00e2s\u0131n\u0131 karde\u015flerimiz aram\u0131zda s\u0131ra ile okurduk. Hi\u00e7 \u00e2ilece yenen yemek kadar lezzetli yemek olur mu? Bu sofran\u0131n edebidir, yavrum!..”<\/p>\n

Torunu:
\n“-Bu kadar bask\u0131 kar\u015f\u0131s\u0131nda depresyona girmez miydiniz babaanneci\u011fim!” dedi.<\/p>\n

“-Hay\u0131r, yavrum bizim zaman\u0131m\u0131zda sayg\u0131 oldu\u011fu i\u00e7in sevgi hep b\u00e2k\u00ee kal\u0131rd\u0131. Sevgi var olduk\u00e7a da hi\u00e7 depresyona giren olmazd\u0131. Yemekler lezzetli, uykular dinlendiriciydi. Biliyor musun? Ben depresyon kelimesini ilk defa burada duydum, hatt\u00e2 k\u00f6y\u00fcm\u00fczde bir tane ak\u0131ldan mahrum birisi vard\u0131, \u00abDeli \u0130bram\u00bb derlerdi. Vallahi, o bile o kadar mutluydu ki, anlatamam. Ak\u015fama kadar sokakta \u00e7ocuklarla oynar, ac\u0131k\u0131nca bir kap\u0131y\u0131 t\u0131klat\u0131r; \u00abAba ac\u0131kt\u0131m, aba su ver!\u00bb derdi. Hangi kap\u0131y\u0131 \u00e7alsa, bo\u015f \u00e7evrilmezdi. Berber sa\u00e7lar\u0131 uzad\u0131k\u00e7a t\u0131ra\u015f eder, hamamc\u0131 arada y\u0131kard\u0131. Cumalar\u0131 esnaf elinden tutar, namaza bile g\u00f6t\u00fcr\u00fcrlerdi. Yani hi\u00e7 kimse onu d\u0131\u015flamazd\u0131..
\n\u015eimdi hi\u00e7bir \u015feye sayg\u0131 kalmad\u0131. Bak evlere bile sayg\u0131 yok bu \u015fehirde! Herkes ak\u015fam oldu\u011fu h\u00e2lde perdelerini \u00f6rtmemi\u015f, b\u00fct\u00fcn evlerin i\u00e7i g\u00f6r\u00fcn\u00fcyor, ama kimse utanm\u0131yor. Biz daha hava kararmaya ba\u015flamadan kal\u0131n perdelerimizi \u00e7eker, ondan sonra evin \u0131\u015f\u0131klar\u0131n\u0131 yakard\u0131k. Hatt\u00e2 perde kapal\u0131yken \u00fczerimizi de\u011fi\u015ftirmeye edep eder; \u0131\u015f\u0131\u011f\u0131 s\u00f6nd\u00fcr\u00fcr, yere \u00e7\u00f6melir \u00f6yle \u00fczerimizi de\u011fi\u015ftirirdik. G\u00f6lgemizin bile d\u0131\u015far\u0131dan g\u00f6r\u00fcnebilece\u011fini d\u00fc\u015f\u00fcn\u00fcnce y\u00fcz\u00fcm\u00fcz k\u0131zar\u0131rd\u0131.”<\/p>\n

Bu s\u0131rada gelini, oturdu\u011fu yerden kalkt\u0131, mahcup bir ed\u00e2 ile salonun perdelerini \u00e7ekti.<\/p>\n

“-\u00abEvin edebi, \u00f6nce perdesinin \u00e7ekilip \u00e7ekilmedi\u011finden belli olur.\u00bb derdi b\u00fcy\u00fcklerimiz…<\/p>\n

Evler, kocaman duvarlarla \u00e7evrilmi\u015f avlular\u0131n i\u00e7inde oldu\u011fu h\u00e2lde hi\u00e7 kimse i\u00e7 \u00e7ama\u015f\u0131rlar\u0131n\u0131 ulu orta asmazd\u0131, ev ah\u00e2lisinden bile edep ederlerdi. Ben daha k\u00fc\u00e7\u00fckken giydi\u011fim \u015falvar\u0131 en \u00f6n ipe asm\u0131\u015f\u0131m, hemen anam gelip; \u00abK\u0131z, baban bug\u00fcn avluya \u00e7\u0131kt\u0131, senin \u015falvar\u0131n as\u0131l\u0131 idi, utanc\u0131mdan yerin dibine girdim. Bir daha \u00f6yle ortaya asma, \u00e7ama\u015f\u0131rlar\u0131n en arkas\u0131ndaki ipe as!.. \u00dcst\u00fcne uzun bir t\u00fclbent \u00f6rt, sonra mandalla… Alt\u0131nda ne oldu\u011fu g\u00f6r\u00fcnmesin!.. \u0130ffetimiz, edebimiz bir giderse, ortada \u00eeman\u0131m\u0131z kalmaz!..\u00bb dedi. Tabi\u00ee ben 12 ya\u015flar\u0131ndayd\u0131m, annem bunlar\u0131 bana s\u00f6ylerken ben yerin dibine girdim. \u015eimdi \u00f6yle mi? Ge\u00e7ende bir nefes alay\u0131m diye balkona \u00e7\u0131kt\u0131m, kar\u015f\u0131 kom\u015fu, b\u00fct\u00fcn \u00e7ama\u015f\u0131rlar\u0131 asm\u0131\u015f uluorta, ben utanc\u0131mdan hemen i\u00e7eri girdim.<\/p>\n

Bug\u00fcn yemekler d\u0131\u015far\u0131da yeniyor, \u00abg\u00f6z hakk\u0131\u00bb oluyor, kimse umursam\u0131yor. \u00c7ar\u015f\u0131 pazardan al\u0131nanlar \u015feffaf po\u015fetlerde eve geliyor; alan var, alamayan var. G\u00f6z hakk\u0131, k\u0131skan\u00e7l\u0131k oluyor bu yenenlerde… Hi\u00e7 \u015fif\u00e2 olur mu yavrum? Bizim Peygamberimiz sall\u00e2ll\u00e2hu aleyhi ve sellem, \u00abYeme\u011finizin kokusu ile kom\u015funuza eza etmeyiniz.\u00bb buyuruyor. Bug\u00fcn kokuyla, g\u00f6steri\u015fle \u00e7evredekilere hep ez\u00e2 veriliyor. Tabi\u00ee ki yenilenler i\u00e7inize s\u0131k\u0131nt\u0131 veriyor. Sonra da \u00abdepresyon\u00bb diye diye doktorlara gidiliyor.<\/p>\n

Evin bir edebi daha vard\u0131r ki, en \u00f6nemlisi de budur herhalde… Evin i\u00e7inde ya\u015fananlar, asl\u00e2 d\u0131\u015far\u0131da anlat\u0131lmaz; yenenler, i\u00e7ilenler, muhabbetle\u015fmeler, kavgalar… Bu da evin iffetinden say\u0131l\u0131r ve hi\u00e7 kimseye anlat\u0131lmazd\u0131. Bu y\u00fczden problemler ev i\u00e7inde kolayl\u0131kla \u00e7\u00f6z\u00fcl\u00fcrd\u00fc. Zaten Peygamberimiz de \u00f6zellikle kar\u0131-koca aras\u0131nda olanlar\u0131n etrafa yay\u0131lmas\u0131n\u0131n ne b\u00fcy\u00fck bir g\u00fcnah oldu\u011funu hep hadislerinde anlat\u0131yor, de\u011fil mi Leyl\u00e2c\u0131m!..” dedi gelinine… Leyl\u00e2 mahcup bir \u015fekilde:
\n“-Evet anneci\u011fim.” diyebildi.<\/p>\n

Torunu:<\/p>\n

“-Babaanneci\u011fim, \u015fimdi facebook diye bir \u015fey var; insanlar gittikleri lokantalarda yedileri \u015feylerin foto\u011fraf\u0131n\u0131 \u00e7ekip binlerce ki\u015fiye g\u00f6steriyorlar!..”<\/p>\n

“-Aayy ne ay\u0131p… \u0130nsan hi\u00e7 yedi\u011fini s\u00f6yler mi?”<\/p>\n

“-\u00c2h anneci\u011fim, her h\u00e2llerinin foto\u011fraflar\u0131 var. Gezdikleri yerlerin, yedikleri yiyecek-i\u00e7eceklerin, ald\u0131klar\u0131 e\u015fy\u00e2 ve k\u0131y\u00e2fetlerin, hatt\u00e2 beylerinin ald\u0131\u011f\u0131 \u00e7i\u00e7ekleri \u00fczerinde yazd\u0131klar\u0131 notlarla payla\u015f\u0131yor insanlar…”<\/p>\n

“-Yavruuum, sen neler diyorsun? K\u0131yamet koptu kopacak desene… Evler \u00e7\u0131r\u0131l\u00e7\u0131plak kald\u0131 desene…” dedi g\u00f6zya\u015flar\u0131 i\u00e7inde anlatmaya devam etti:<\/p>\n

“-Biz beylerimizle yan yana y\u00fcr\u00fcmeye ar edinirdik; dul kalanlar var, evlenemeyenler var. Onlar\u0131n g\u00f6n\u00fcl yaralar\u0131na tuz basmayal\u0131m diye, beylerimizin bir ad\u0131m gerisinden y\u00fcr\u00fcrd\u00fck… \u015eimdi kavgalar ortada, sevmeler ortada… Tabi\u00ee ki, hi\u00e7 mahremiyet kalmay\u0131nca samimiyet de kalm\u0131yor. Evin bereketi, b\u00fcy\u00fcklere sayg\u0131dad\u0131r. Evin iffeti, \u00f6rt\u00fclen perdedir. Sevginin iffeti, gizliliktedir. G\u00f6z\u00fcn iffeti, g\u00f6z kapaklar\u0131ndad\u0131r. Bedenin iffeti, tesett\u00fcrdedir. Utanma, hay\u00e2, \u00eemandan bir \u015f\u00fbbedir. Bak\u0131n size, benim annemin anlatt\u0131\u011f\u0131 bir hik\u00e2yeyi anlatay\u0131m. Hik\u00e2ye dedimse, ad\u0131 hik\u00e2ye… Asl\u0131nda bir had\u00ees, had\u00ees-i kuds\u00ee hem de… Yani m\u00e2n\u00e2s\u0131n\u0131 All\u00e2h’\u0131n Peygamber Efendimize haber verdi\u011fi, s\u00f6zlerini ise Peygamberimizin kendi s\u00f6zleriyle ifade etti\u011fi bir hadis…<\/p>\n

Bu had\u00ees-i kuds\u00eeye g\u00f6re:
\n“Allah Te\u00e2l\u00e2, \u00c2dem aleyhissel\u00e2m’\u0131 yaratt\u0131\u011f\u0131 vakit Cebr\u00e2il aleyhissel\u00e2m ona \u00fc\u00e7 hediye getirdi: \u0130lim, hay\u00e2, ak\u0131l. Ona dedi ki: \u00abYa \u00c2dem!.. Bunlardan diledi\u011fini se\u00e7!..\u00bb
\n\u00c2dem aleyhissel\u00e2m akl\u0131 tercih etti. Cibr\u00eel aleyhissel\u00e2m hay\u00e2 ve ilme, makamlar\u0131na d\u00f6nmelerini emretti. Hay\u00e2 ve ilim dediler ki:<\/p>\n

“-Biz, \u00e2lem-i erv\u00e2hta (ruhlar \u00e2leminde) hep beraber idik. Birbirimizden asl\u00e2 ayr\u0131lmay\u0131z. Ruhlar cesetlere girdikten sonra da ayn\u0131 \u015fekildedir. Ve ak\u0131l nerede olursa, biz ona t\u00e2b\u00ee oluruz.
\nCibr\u00eel aleyhissel\u00e2m da \u00f6yle ise yerlerinize yerle\u015fin!..” diye emretmekle ak\u0131l dima\u011fda, ilim kalpte, hay\u00e2 da g\u00f6zde yerle\u015fti.”
\n\u0130\u015fte bu had\u00ees-i kuds\u00eede de anlat\u0131ld\u0131\u011f\u0131 gibi, hay\u00e2n\u0131n makam\u0131 g\u00f6zd\u00fcr. Bu y\u00fczden hem g\u00f6z\u00fcm\u00fcz\u00fc korumak \u00f6nemlidir, hem de g\u00f6ze hit\u00e2p eden \u015feyleri kontrol alt\u0131nda tutmak…”<\/p>\n

Gelini:
\n“-Hakl\u0131s\u0131n anneci\u011fim, biz iffetimizi kaybettik\u00e7e buhranlar\u0131m\u0131z artt\u0131.” dedi.<\/p>\n

Torunu ka\u015f\u0131\u011f\u0131 sessizce b\u0131rak\u0131p:
\n“-Ben babam gelince yeme\u011fe ba\u015flayaca\u011f\u0131m, anneci\u011fim!” dedi.
\nBabaanne de s\u00f6ylediklerinin evlatlar\u0131 \u00fczerindeki tesirini g\u00f6r\u00fcnce sessiz bir \u015fekilde All\u00e2h’a hamd etti.<\/p>\n

<\/div>\n<\/div>\n<\/div>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Ya\u015fl\u0131 kad\u0131n, usulca odas\u0131ndan \u00e7\u0131kt\u0131. Salondan torunu ile gelinin sesleri geliyordu: “-O\u011flum, sofra haz\u0131r, \u00e7orban\u0131 koydum; haydi gel de so\u011futmadan ye!..” Salonun en kuytu yerine ge\u00e7ti, yerde kendine ait k\u00f6yden getirdi\u011fi minderin \u00fczerine oturdu. \u00c7ocuk, babaannesini g\u00f6r\u00fcnce: “-Babaanneci\u011fim, gel beraber yiyelim!..” dedi. Ya\u015fl\u0131 kad\u0131n m\u00e2nid\u00e2r bir \u015fekilde i\u00e7 \u00e7ektikten sonra: “-Evin erke\u011fi gelmeden ak\u015fam sofras\u0131na …<\/p>\n","protected":false},"author":10,"featured_media":0,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_monsterinsights_skip_tracking":false,"_monsterinsights_sitenote_active":false,"_monsterinsights_sitenote_note":"","_monsterinsights_sitenote_category":0,"jetpack_post_was_ever_published":false,"_jetpack_newsletter_access":"","_jetpack_newsletter_tier_id":0,"footnotes":"","jetpack_publicize_message":"","jetpack_is_tweetstorm":false,"jetpack_publicize_feature_enabled":true,"jetpack_social_post_already_shared":false,"jetpack_social_options":{"image_generator_settings":{"template":"highway","enabled":false}}},"categories":[76],"tags":[660,659,628,661,624],"jetpack_publicize_connections":[],"aioseo_notices":[],"jetpack_featured_media_url":"","jetpack_sharing_enabled":true,"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/www.hatayinnabzi.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1557"}],"collection":[{"href":"https:\/\/www.hatayinnabzi.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/www.hatayinnabzi.com\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.hatayinnabzi.com\/wp-json\/wp\/v2\/users\/10"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.hatayinnabzi.com\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=1557"}],"version-history":[{"count":1,"href":"https:\/\/www.hatayinnabzi.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1557\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":1558,"href":"https:\/\/www.hatayinnabzi.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1557\/revisions\/1558"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/www.hatayinnabzi.com\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=1557"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.hatayinnabzi.com\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=1557"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.hatayinnabzi.com\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=1557"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}