Güne erken başlarız.

Bütün dostları ziyaret ederiz.

Herkesle helalleşiriz.

Alacak ve vereceklerimizi dengeleriz.

Kırdığımız kalplerin özrünü, aldığımız ahların telafisini yapmaya başlarız.

Geniş bir değerlendirmeye başlarız.

Bize teslim edilen hayatın her saniyesinin muhasebesini yaparız.

Nereden nereye gelindiğini, şükrün ne büyük nimet olduğunu giderken değil yaşarken anlamalı…

Yaşam dua almaya odaklanmış ise karınca dahi ezilmez.

Hırs, aklın önüne geçmez.

Kalpler kırılmaz.

İnsan, melekle şeytan arası bir varlıktır.

Dengeyi sağlayan melekleşir.

Sağlamayan şeytanlaşır.

Kime kaldı bu fani âlem?

Düşün dün kimler vardı.

Bugün yerlerinde yeller esmekte…

Almışlarsa dua ve muhabbet,

Gönüllerde yaşar ve duaları paylaşırlar.

Bir gün tek başına kalacağı unutma.

Sen ve vicdanın, baş başa kalacaksın.

Makamın yok, mevkiin yok, para pulun yok.

Ne kadar aciz olduğunu anladığın gün iş işten geçtiği gündür.

Akıllı adam, son günü bugünden görendir.

Mal mülk ve evlat ve de dostlar,

Seni mezara kadar yolcu eder.

Her yeni yarın eskidir.

Eskimeden değerlendirmeli fırsatları…

Son gün gelmeden tedbirli olunmalı…

O güne hazırlıklı çıkılmalı…

İmtihandan kaçış yoktur.

Hazırlığın varsa yolun açıktır.

Yaşarken adam gibi yaşarsan,

Yarın senin bahtın açıktır.

Dünyevi makam ve mevkiiler için dostlarını yarı yolda bırakanlar,

Karanlılıklara hızla gitmektedirler.

Sonu görenler, bugün yanlış yapmazlar.