Müslüman, konuşurken şunlara dikkat eder:

1- Münakaşa ve mücadeleden uzak durur. Çünkü bunlar düşmanlığın anahtarıdır.

2- Din kardeşini kötülemez. Zira kötülemek kişinin kalbini Müslüman kardeşinden nefret ettirir.

3- Gıybet etmez. Müslüman, gıybet etmediği gibi gıybet edenleri de dinlemez.

4- Koğuculuk yapmaz. (Koğuculuk bir kimsenin sırrını, duyulmasını istemediği şeyi başka birine götürmektir.) Ancak anlatmakta dini bir fayda varsa veya bir günahın işlenmesine mani olacaksa anlatılabilir.

5- Sövmez ve çirkin söz söylemez.

6- Allâh’ın yarattıklarından -canlı, cansız- hiçbir şeye lanet etmez, lanet etmeyi alışkanlık hâline getirmez.

7- Müslüman kardeşini, küfürle veya fasıklık ile suçlamaz. Eğer o kardeşi bunlardan uzak ise suçlama kendine döner.

8- Bir Müslüman’ı işlediği günah sebebiyle ayıplamaz.

9- Çok yemin etmez. Çünkü çok yemin Allâh’ın ismini hafife almaktır.

10- İnsanları yüzüne karşı methetmekten, çok şaka yapmaktan uzak durur, sözlerinden yanlış manaların anlaşılmaması için dikkat eder.

11- Büyüklerin karşısında sesini yükseltmez.

(Şerhu Şiratül-İslâm)

Şu dört esasa dikkat ediyorum:

Birincisi, Allahü Teâlâ’nın benim için bir rızık verdiğini, hiç kimsenin rızkının başkasına gitmeyeceği gibi benim rızkımın da benden başkasına gitmeyeceğini bildim ve buna inandım.

İkincisi, Allahü Teala’nın bana farz kıldığı ibadetleri benden başka kimsenin yerine getiremeyeceğini bildim. İşte ben bunlarla meşgul oluyorum.

Üçüncüsü, Rabb’imin beni her an gördüğünü bildim de ondan hayâ ediyorum.

Dördüncüsü, benim için takdir olunan bir ecelimin olduğunu ve bana doğru yaklaştığını bildim de ben de (Salih ameller işleyip yasaklardan kaçınarak) ona doğru yaklaşıyorum. (Tenbihül-Gafilin)