Şöyle buyurdu:

“Resûlullâh ile bir seferde idik. Dermanı kesilen kimseler taşıdığı kılıç ve kalkanını bana verirlerdi. Hatta böyle pek çok şeyi taşıdım. Resûlullâh Efendimiz de bana “Sen, Sefîne’sin” buyurdular.

Diğer bir rivâyette de: “…elbisemi serdirdiler ve üzerine eşyalarını koydular. Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) bana: ‘Bunu taşı. Muhakkak sen sefinesin’ buyurdular. Hatta o gün taşıdığım yedi deve yükü eşya bana hiç ağır gelmez, pek hafif gelirdi. ”

“Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) bana: ‘Allâh seni ve evlâdını şeytandan muhafaza buyursun’ diye duâ etti.”

Hz. Sefîne Rum diyarında askerden ayrı düştü. Orduyu aramak için yürümeye başladı. Bu sırada bir arslana tesadüf etti. Ona:

“Ey Arslan, ben Resûlullâh’ın âzadlısı Sefîne’yim. Başıma şöyle şöyle iş geldi” dedi.

Arslan kuyruğunu sallayarak yanına geldi. Her ne vakit bir ses işitse arslan hemen ona gider ve sonra geri gelir, onu muhafaza ederdi.

Nihâyet Sefine hazretleri arslan yanında olduğu halde askere ulaştıktan sonra arslan gitti.