Resûlullah Efendimiz (s.a.v.):

“Şu yaptığın sırf Müslüman kardeşini beğenmediğinden midir? Yoksa senin zenginliğinden ona bir şey geçeceğini, yahut onun fakirliğinden sana bir şey bulaşacağını mı zannettin?” buyurdu. Zengin:

“Nefs-i emmarem (kötülüğü şiddetle emreden nefsim) sebebiyle yaptığım bu hatâdan dolayı Allah’tan ve Resûlü’nden özür dilerim. Şeytan beni aldattı. Şahit ol ya Resulallâh, malımın yarısı onundur.” dedi.

Fakir: “Ben o malı istemem.” deyince Resûlullah Efendimiz (s.a.v.): “Niçin?” diye sordu. Fakir:

“Onun kalbini bozduğu gibi benim de kalbimi bozmasından korkarım.” dedi.

Bir adam: “Yâ Resulallâh, bana bir amel öğret ki onu işleyince, Allâhü Teâlâ ve insanlar beni sevsin” dedi. Resûl-i Ekrem (sallallâhü aleyhi ve sellem) Efendimiz buyurdular ki:

“Allâhü Teâlâ’nın seni seveceği amel dünyada zühd-dür (dünya sevgisini kalbine koymamaktır).

İnsanların seni seveceği amel de elindekinden onlara bol bol vermendir.” (Hilyetü’l-Evliyâ)