Sabır, önemli bir ilaçtır. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyurdular:
“Sabır üçtür: Musibetlere (belalara) sabır, Allahü Teala’ya  ibadette sabır ve günahlara karşı sabırdır.
Kim başına gelen musibetlere sabrederse Allahü Teala onun için üç yüz derece verir ki her iki derece arası yer ile gök arası kadardır.
İbadetlerde sabredene Allahü Teala altı yüz derece verir ki iki derece arası yer ile Arş-ı Alâ arası kadardır.
Günahlara karşı sabredene ise dokuz yüz derece ihsan eder ki her bir derece arası yeryüzünden Arş-ı Ala’ya olan mesafenin iki katı kadardır.”
Allahü Teâlâ, Maide Suresinin 27. Ayet-i kerimesinde ibadetlerin ancak takva ile kabul olunacağını beyan buyurmuştur.
Günahlardan takva, korunmak, sakınmak mertebece diğerlerinden daha yüksektir. Zira bunda nefsin şehvetlerini; gayr-i meşru arzularını terk etmek vardır. Nefis şehvetlerinden ayrılmaktan hoşlanmaz. Avam içinde musibetlere sabredenler, farzları edaya sabredenler bulunur, amma günahlara karşı sabreden azdır. Bu sebeple takva sahipleri de azdır.
Muhakkak en büyük cihat, nefsinin gayr-ı meşru arzularını terk için ona karşı yapılan cihattır. Cenab-ı Hak, Davud aleyhisselama şöyle vahyetti:
“Ya Davud! Şehvetlerden sakın! Muhakkak dizginleri şehvetlerine bağlanmış kalpler benden mahcup (perdelenmiştir) ve mahrumdur.”
Kalpler ancak temizlenip tasfiye edildikten sonra kul Allahü Teala’nın rızasına vasıl olur. Kalplerin kin, haset (çekememezlik) ve bilumum fena ahlâklardan temizlenmesi icap eder. Fena ahlâklardan temizlenmeyen kalp sahibinin Hak Teâlâ’ya yaklaşması mümkün değildir. (Menazilül-Kurbe, Hakim-i Tirmizi)