“Bir gün Medine-i Münevvere’ye gittim. Resulullah Efendimizin (sallallâhü aleyhi ve sellem) kabr-i şeriflerini ziyaret ettim. Kabr-i şerifin hizasında otururken bir Arabi gelip o da Resulullâh’ı ziyaret etti. Sonra şöyle dedi: “Ey Resûllerin en şereflisi. Muhakkak Allâhü Teâlâ sana sadık ve dosdoğru Kitab’ı gönderdi ve buyurdu ki (mealen): “Eğer onlar nefislerine zulmettikleri zaman sana gelseler de günahlarına mağfiret dileseler ve peygamber de kendileri için istiğfar ediverse idi elbette Allâhü Teâlâ’yı Tevvab ve Rahim (gadabından rahmetine dönücü ve çok merhametli) bulacaklardı.’ (Nisâ suresi, Ayet 64) İşte ben Allâhü Teâlâ’dan mağfiret ve günahlarım hakkında senin şefaatini talep ederek huzuruna geldim.” deyip ağladı ve şu manadaki şiiri söyledi:

“Ey toprağa defnedilenlerin en hayırlısı,

Senin mübarek vücudunla bütün dağlar ve ovalar güzelleşti,

Senin medfun bulunduğun kabre şu nefsim feda olsun,

Ki o kabirdedir iffet, cömertlik ve kerem. …”

Arabi tekrar istiğfâr edip oradan ayrıldı. O sırada beni bir uyku kapladı. Resulullah’ı (sallallâhü aleyhi ve sellem) gördüm. Bana buyurdu ki:

“O Arabi’ye yetiş ve Cenab-ı Hakk’ın onu benim şefaatimle mağfiret buyurduğunu müjdele.”

Hemen uyandım dışarıya çıkıp onu aradım, fakat bulamadım. (İmam Nevevi, El-Ezkar)

Nihayet bana gelecekler. Ben onlara: ‘(Evet) Ben buna ehilim’ diyerek hemen gidip Rabbimin huzuruna (çıkmak için) izin isteyeceğim. Bana izin verilecek. Ben de onun huzurunda ona öyle hamd ve senalarda bulunacağım ki, şimdi onları söylemeye gücüm yetmez; onları bana Allah ilham edecek. Sonra secdeye kapanacağım. Bana:

‘Ya Muhammed, başını kaldır ve söyle ki, sözün dinlensin, iste (isteğin) verilsin, şefaat dile sana şefaat hakkı verilsin’ denilecek. Bunun üzerine ben: ‘Ya Rabbi! Ümmetimi! Ümmetimi!’ diyeceğim. Bana: Haydi git, kimin kalbinde bir buğday yahut arpa tanesi kadar iman varsa onu cehennemden çıkar, denilecek. Ben gidip bunu yapacağım. Sonra yine Rabbime dönerek aynı hamd ve senalarla ona hamd edeceğim. Sonra ona secde ederek yere kapanacağım. Bana (yine:)

‘Ya Muhammed, başını kaldır da söyle, sözün dinlensin, iste ki isteğin verilsin; şefaat dile sana şefaat hakkı verilsin’ denilecek. Ben (yine) ‘Ümmetimi! Ümmetimi!’ diyeceğim. Bunun üzerine bana: ‘Haydi git, kimin kalbinde hardal tanesi kadar iman varsa onu cehennemden çıkar’ denilecek. Ben gidip bunu da yapacağım. Sonra Rabbime dönerek aynı hamdlerle ona hamdedeceğim ve secdeye kapanacağım. Bana (tekrar): ‘Ya Muhammed başını kaldır, söyle ki, sözün dinlensin; iste isteğin verilsin. Şefaat dile sana şefaat hakkı verilsin’ denilecek. Ben de: ‘Ya Rabbi! Ümmetimi! Ümmetimi!’ diyeceğim. Bana: ‘Git, kalbinde hardal tanesinden çok daha az iman olan kim varsa onu da cehennemden çıkar’ denilecek. Ben hemen gidip bunu da yapacağım.” (Sahih-i Müslim)

The post RESULULLAH EFENDİMİZİN ŞEFAATI first appeared on Hatay Haber, Hatay Haberleri.]]> https://www.hatayinnabzi.com/resulullah-efendimizin-sefaati/feed/ 0