Aksaray Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Süleyman Yılmaz 23 Nisan İlkokulunda öğretmenin Şehriban Çıtak’ın davetiyle 4. sınıf öğrencilerinin misafiri olarak, minik bedenlerin büyük yürekli öğrencileriyle “Bireysel ve Toplumsal Ödevlerimiz” konusunda söyleşi gerçekleştirdi. Profesör Yılmaz’ın konuyla ilgili örnekler vererek soru-cevap şeklinde geçen söyleşide şunları paylaştı; “İçinde bulunduğumuz toplum bizlere çeşitli ödevler yüklemiştir. Bu ödevlerimizin hem kendimizi ilgilendiren, hem de toplumumuzu ilgilendiren kısımları vardır. Öğrenci olarak bizlere düşen en öncelikli ödevimiz, eğitimli ve kültürlü bireyler olmamızdır. Eğitim sistemimizin amacı biz öğrencilerin gelecek adına, iyi insan, iyi vatandaş, iyi üretici ve iyi tüketici olmamızı sağlamaktır. Okullarımız bu amaç için ortak eğitim mekânlarımız, öğretmenlerimiz ise bunları sağlayacak profesyonel şahsiyetlerdir. Bu sıraladıklarımızı açarsak; iyi insandan kasıt, okullarımızın sunduğu imkânlarla alanında kendisini iyi yetiştirmiş, sorumluluğunun bilincinde insandır. İyi vatandaş ise, toplumsal haklarını ve sorumluluklarını bilen insandır. Bilgi, görgü ve birikimini, toplum ve insanlık adına faydalı olarak kullanır. İyi üretici, insanın mesleki olarak yapması gerekeni en iyi şekilde yapması, verimli olması ve kaliteli ürün ortaya koymasıdır. İyi tüketiciden kasıt, bilinçli tüketici olmasıdır. Kaynakların sınırlı olduğunu düşünerek, kullandığı her şeyi iktisatlı ve israf etmeden kullanmasıdır. Elektrikte, suda ve diğer tüketilen kaynaklarda israftan kaçınmasıdır. Bu bilinçle yetişen öğrenciler, evinde, okulunda veya meslek hayatında tutumlu olur ve sahip olduklarını dikkatli kullanır. Öğrenci olarak kazanmamız gereken bireysel alışkanlıklarımız olmalı; bunlar temizlik alışkanlığı, dengeli ve sağlıklı beslenme alışkanlığı, kitap okuma alışkanlığı şeklinde sıralanabilir. Başarılı olmak istiyorsak, sabırlı olmak ve çaba göstermek zorundayız. Hiçbir başarı tesadüfen insanları bulmaz. Bu nedenle, bireysel ve toplumsal olarak gelişmek ve başarılı olmak istiyorsak mutlaka kitap okumalıyız. Kitap bizim, bilgimizi, görgümüzü, kültür seviyemizi geliştirecektir. Okulumuzda derslerimizde başarılı olurken aynı zamanda ahlaklı olmalıyız ve temel değerlerimizi bilmeliyiz. Bunlar nelerdir? Bunlar; sevgi, saygı, doğruluk, dürüstlük, eşitlik, hak gözetme, misafirperverlik, vatanseverlik, yardımseverlik, vefa ve empati şeklinde sıralanabilir.”
Söyleşinin sonunda Profesör Yılmaz, sorduğu genel kültür sorularına cevap veren öğrencilere ve öğretmen Şehriban Çıtak’a öğretmenler günü adına imzalı kitabını hediye etti.

Türkçeyi günlük dilde ve yazıda kullanımı, kısaltması oldukça enteresandır. Geçmişin elemleri, üzüntüleri ve geleceğin endişeleri, kaygılarıyla pek ilgilenmeyen bu kuşak, bulunduğu anı sonuçlarını hesaplamadan yaşamayı tercih ediyor. Algıda dikkatleri oldukça dağınık olan bu kuşağın mensuplarının büyük bir kitlesinin mobilitesi zayıf, vücut formu bozulmuş hantal bir yapıya sahiptir. Haliyle bu kuşağı eğitmenin, onlardan kazanım ve katma değer sağlamanın yöntemi de bir hayli karmaşık olacaktır. Doğru zamanda, doğru dozda, doğru yöntemle verilebilecek bir eğitim ancak hedeflenen amaçlara ulaştırıp, beklenilen kazanımı sağlayabilir.

Burada en büyük sorumluluk, öncelikle bu kuşağı anlamak, beklentilerine kulak vermek gerçeğine ve gereğine dayanıyor. Bu kuşağın mevcut hali apayrı bir pedagojik uzmanlık alanı gerektirdiğinden, biz bu çalışmada daha çok bu kuşağın sosyal hayata ve topluma dair en büyük zayıflığı olan değerler eğitimi üzerinde durmayı yeğliyoruz. Ta ki, teknoloji bağımlısı olan bu kuşakta sosyal hayatta gereken kuşaklar arası bağın, zincirin önemli halkalarının kopması ve geçmişin izlerinin zayıflamasıyla oluşan moral dünyasına ait boşluğun, farklı olumsuzluklara maruz kalmadan, kendisiyle ve çevresiyle barışık, iletişim sorunlarını aşabilen, yeniden kazanılmış bir neslin oluşmasını sağlayalım.” Profesör Yılmaz, kitapla ilgili sonuç olarak şunları ifade etti; “Bencil, duyarsız, neme lazımcı bir dünyanın acımasız ortamında gerçekler maalesef bu kadar acı ve bir o kadar da trajiktir!

Sosyal yaşamda tüm olumsuzluklara rağmen, çıkış yolları, menfezler bulmamız; insanlığı mutlu, huzurlu, güvenli bir moral dünyasına ulaştırmamızın bir reçetesi olmalıdır. Unutulmamalıdır ki, kâinat boşluk kabul etmiyor! Eğitim sürecinde farkına varılmadan oluşan boşluğu doldurmak için sırada bekleyen onlarca, yüzlerce olumsuz etken var. Etrafımızı kuşatan, benliğimizi esir almaya yönelmiş tüm bu etkenlere rağmen şahsiyetli bir nesil yetiştirmek biz eğitimcilerin en büyük ödevidir. Bu çalışmayla, milenyum çağında unutulan gerçeğimizi, “D e ğ e r l e r i m i z i” yeniden değerli hale getirmeyi ümit ediyoruz.”