Müslüman, evladını dört yaşını dört ay geçtiğinde dinini öğretmesi için hocaya götürmelidir.

Bir kimse hafız değilse bari her gün Mushaf-ı Şerif’in yüzünden olsun bir miktar okumalıdır. Geceleri okumak daha faziletlidir. Zira gece, kalp dünya fikirlerinden safi olur. İnsan gündüzün yorgunluğundan dinlenmiştir.

Allâhü Teâlâ gündüzü helâl rızık kazanılması için yaratmıştır. Bütün kazanç yolları bize babamız Adem Aleyhisselâm’dan kalmıştır. Adem Aleyhisselâm meşgul olduğu işlerin tamamını evlatlarına öğretti. Bu cihetten her zanaatın aslı Allâhü Teâlâ’dandır. Yani bir şey Hak Teâlâ tarafından öğretilmedikçe insan aklı ona yetmez. Nitekim Kur’ân-ı Kerim’de karga hikâyesi malumdur.

Adem Aleyhisselâm’ın oğlu Kabil, kardeşi Habil’i öldürdüğünde uzun müddet sırtında taşıyıp ne yapacağını bilemedi. Sonunda bir karganın bir kargayı öldürdüğünü ve sonra gagasıyla bir çukur kazıp onu toprağa gömdüğünü gördü. Bunun üzerine Kâbil: “Yazık bana ki bu kadar zamandır kardeşimi sırtımda taşıdım da onu karga gibi yer altına defnetmeyi bilmedim.” dedi ve orada bir kabir kazıp onu defnetti. (İ. Hakkı Bursevî, Tuhfe-i Atâiyye)