İlk halife olan Hz. Ebûbekr-i Sıddîk (r.a.), Resûl-i Ekrem Efendimiz’in (s.a.v.) peygamberliğine yutkunmadan inandı ve mirâcını da tereddütsüz tasdik buyurdu.

İkinci halife olan Hz. Ömerü’l Fârûk, hükümlerinde hakkı batıldan ayırdı.

Üçüncü halife Hz. Osman-ı Zi’n-nûreyndir. Zîrâ Resûlullah Efendimiz muhterem kerimelerinden Hazret-i Rukiyye’yi ona nikâhlamıştı. Hazret-i Rukiyye vefat edince diğer muhterem kerimesi Hazret-i Ümmü Gülsüm’ü de onunla evlendirmişlerdir. O da irtihal edince Peygamber Efendimiz (s.a.v.): “Eğer üçüncü bir kızım olsa idi onu da sana nikâhlardım.” buyurmuşlardır.

Dördüncü halife olan Aliyyü’l Mürteza, Peygamberimiz’in amcasının oğludur. Ashâb-ı Güzîn içinde Mürteza lakabı ile mümtaz olmuştur.

Resûlullâh Efendimiz’den (s.a.v.) sonra en faziletliler Ebubekir, sonra Ömer, sonra Osman, sonra Ali Radıyallâhü Teâlâ anhümdür. Halifelikleri bu tertip üzeredir ve haktır. (Sırrı Paşa, Şerh-i Akaid tercümesi)