“Her mü’mine onu gücünün yetmeyeceği tehlikelerden korumak üzere yüz altmış melek vazifelendirilmiştir. Bunlardan yedi melek, sıcak günde bal kasesini sineklerden korur gibi gözü zararlardan korur. Eğer siz şeytanları görebilseydiniz, her yerde onları ellerini ve ağızlarını açmış oldukları halde insanlara zarar vermek için beklediklerini görürdünüz. Eğer kul kendi başına bırakılsaydı, şeytanlar onu kapıverirlerdi.

Cabir bin Abdullah (r.a.) rivayet etti: Adem Aleyhisselâm yeryüzüne indirildiğinde Cenâb-ı Hakk’a:

“Yâ Rabbi, Şeytanla aramda düşmanlık kıldın. Eğer bana yardım etmezsen ona güç yetiremem” diye iltica etti. Cenâb-ı Hak: “Senin her doğan evladına -korumak üzere-bir melek vazifelendiririm” buyurdu.

Hazret-i Adem: “Yâ Rabbi, artır” dedi.

“İşledikleri bir suçu bir günah olarak yazarım, işledikleri bir iyi amelin sevabını ise on sevaptan dilediğim kadar katlayarak yazarım” buyurdu. Hazret-i Adem yine:

“Yâ Rabbi, artır” deyince,

“Ruh cesedde olduğu müddetçe tevbe kapısını açık tutarım” buyurdu. (İhyau Ulumiddin)