“Ey oğul, gece uzun, sen uyu.”

“Ya siz niçin kalktınız?”

“Ey oğul, Rabbim bana kalkıp namaz kılmamı emretti.”

“Ben Allahü Teâlâ’nın ‘Muhakkak Rabbin biliyor ki sen muhakkak gece üçte ikisine yakın ve yarısı ve üçte birinde kalkıyorsun, beraberindekilerden bir topluluk da kalkıyor…’ (Müzzemmil Suresi, 20.) Ayet-i celilesini ezberledim. Bu Ayet-i celilede Resûlullâh Efendimizle birlikte gece namaza kalkanlar kimlerdir?”

“Ey oğul, Onlar Resulullah Efendimizin (s.a.v.) Ashabıdır.”

“Öyleyse sen de beni Allâhü Teâlâ’ya ibadette seninle beraber olmaktan mahrum etme.”

“Ey oğul, sen henüz baliğ (ibadet ile mükellef) olmadın.”

“Ey Babacığım! Annemi ateşi yakarken gördüm. Önce küçük odun parçalarını tutuşturuyordu. Ben eğer itaati terk edersem Allâhü Teâlâ’nın büyükleri yakmadan önce bizden başlamasından korkarım.”

Hz. Bayezid-i Bestami’nin gözleri yaşardı ve:

“Ey oğul, kalkabilirsin. Sen Allah’a ibadete babandan daha layıksın” dedi.