Her Müslüman, eşine, çoluk çocuğuna ve emri altındakilere ilmihâlini öğretip, onları dine uymayan şeylerden korumalıdır. Önce Ehl-i Sünnet itikadını, inancını, sonra amel bilgilerini, sonra ahlâk ilmini, daha sonra da alışveriş vb. muamelat bilgilerini öğretmelidir. Bu bilgilere “İlmihâl” denir. Bunları bilmek herkese farz-ı ayındır.

Çocuklara daha küçükken Ehl-i Sünnet itikadını; inancını ve Kur’ân-ı Kerim okumasını öğretmelidir. Çocuğa üzerine farz olan amellerin farzlarını ve vaciplerini yerine getirecek ve haramlardan sakınacak kadar ilim öğretmek farzdır. Mesela abdest, namaz, oruç, -zengin ise- zekât ve hac bilgilerinin öğretilmesi farzdır. Bundan sonra geçimini temin edeceği bir iş, bir sanat öğretmelidir.

Bir sanatla uğraşıyorsa, mesleğinde harama düşmeyecek kadar ilim öğrenmesi farzdır. Alışveriş bilgilerini öğrenmek gibi. Çünkü bir kimse, bu bilgileri öğrenmeden alışveriş ve ticaret yaparsa, şüphesiz harama düşme tehlikesi vardır.

Eğer bir şey farz veya haram ise onun ilmini öğrenmek farzdır.

Eğer vacip veya kerahet-i tahrimiye ile mekruh ise onun ilmini öğrenmek vaciptir.

Eğer sünnet veya kerahet-i tenzihiye ile mekruh ise onun ilmini öğrenmek sünnettir.

Müstehap ise onun ilmi de müstehapdır.

Mübah ise ilmini öğrenmek de mübah olur.

İlmi ile amel eden âlimlerin meclisinde bulunmalıdır.

Ebu Hüreyre (r.a.) buyurdu ki: “Bir saat ilim meclisinde bulunup, dinimde lazım olanları öğrenmem, bana Kadir Gecesi’ni ihya etmekten daha sevimlidir.”