“Ey insanlar, sizi alıkoyan nedir?” diye seslendi. Oradakiler,

“O nedir ey Ebu Hureyre” dediler.

“Resulüllâh’ın (s.a.v.) mirası taksim ediliyor. Sizler ise burada duruyorsunuz. Gidip o mirastan payınızı almak istemez misiniz?”

“Nerede taksim ediliyor?” dediler.

“Mescid-i Nebevide” dedi.

İnsanlar hemen koşup gittiler. Ebu Hureyre (r.a.) da onları bekledi. Nihayet dönüp geldiler.

“Ne gördünüz?” dedi. Onlar da,

“Ey Ebu Hureyre, mescide gittik, içeriye girdik, orada herhangi bir şeyin taksim edildiğini görmedik.”

“Peki, mescidde hiç kimse gördünüz mü?”

“Evet gördük. Orada bir topluluk namaz kılıyorlardı. Bazıları Kur’ân’ı Kerîm okuyorlardı, bazıları da helal ve haramlar hakkında müzakere ediyorlar; fıkıh öğreniyorlardı.” Ebu Hureyre (r.a.):

“Yazıklar olsun. Muhammed sallallâhu aleyhi ve sellemin mirası işte budur (Yani din ilmidir).” dedi. (Taberani, el-Mucemül-Kebir)

“Ona abdest almayı bilmediğini nasıl söyleriz. Zira o kızabilir.” dediler. Sonra ona abdest almayı öğretmeye karar verip yaklaştılar ve;

“Ey amca! Bize bak, hangimiz daha güzel abdest alıyoruz.” dediler. Ve onun önünde abdest aldılar. O da onlara bakıyordu. Abdestlerini alınca onlara dedi ki;

“Siz benden daha güzel abdest alıyorsunuz. Ben abdestimi güzel alamıyorum. Ama güzel abdest almayı sizden öğrendim.”

Hz. Hasan ve Hüseyin efendilerimiz böylece o zatı incitmeden abdest almayı öğretmiş oldular. (Berika)

Âlimlerin en hayırlıları da ümmetime en merhametli olanlarıdır. Biliniz ki muhakkak Allâhü Teâlâ bilenin bir günahını bağışlamadan önce bilmeyenin kırk günahını bağışlar. Biliniz ki muhakkak merhametli âlim, kıyâmet gününde yıldızlar gibi her tarafı aydınlatan nur ile gelir.

“Muhakkak cehennemde bir değirmen vardır ki (ilmiyle amel etmeyen) kötü âlimleri öğütür.”

“Cennetliklerden bir topluluk cehennemliklerden bir topluluğa uğrarlar ve:

Neden cehenneme girdiniz. Hâlbuki biz cennete ancak sizin öğrettiklerinizle girdik” derler.

“Biz size onu emreder, lâkin kendimiz işlemezdik” derler.

Hz. Ali (k.v.) buyurdu:

“İlim ameli çağırır. Eğer gelirse ne âlâ, gelmezse ilim de gider.”

Bişr-i Hâfî (k.s.) buyurdular: “İlim onunla amel eden için güzeldir. Kim ilimle amel etmezse ona, onun kadar zarar verici birşey olmaz.” (Zemmu men lâ ya‘melü bi-ilmihî, İbn-i Asâkir)