Hazret-i Osman (r.a.), Mekke-i Mükerreme’de Resûl-i Ekrem (sallallâhu aleyhi ve sellem) Hazretlerinin kerimesi Rukiyye (radıyallâhu anhâ) Hazretleri ile evlenerek ondan Abdullah isimli oğlu olup Habeşistan’a hicretlerinde beraberdi. Abdullah altı yaşında iken vefat etmiştir.

Hazret-i Rukiyye vefat edince Resul-i Ekrem onu diğer kerimesi Ümmü Külsüm (radıyallâhu anhâ) ile evlendirmişti. Ümmü Külsüm de, Peygamber Efendimizin vakt-i saadetinde vefat eyledi.

Hazret-i Osman’ın yaşı sekseni -ve bir rivayete göre doksanı- geçmiş olduğu halde hicri otuz beş senesinin Zilhicce ayının on sekizinci cuma günü (m. 656) şehit olmuştur. O günün gecesi rüyasında Resûl-i Ekrem (sallallâhu aleyhi ve sellem) Efendimiz, ona: “Yarın akşam bizim yanımızda iftar edeceksin” diye buyurmuşlar.

Hakikaten ertesi gün şahadet şerbetini içerek Resulullah’ın nezdinde iftar etmek üzere cennete gitmişlerdir.

Resul-i Ekrem (s.a.v.) Hazretleri, böyle büyük bir fitne olacağını ve Hazret-i Osman’ın şehit edileceğini işaret buyurmuştu. Hazret-i Huzeyfe (r.a.), Hazret-i Osman’ın kanının Mushaf üzerine dökülmesiyle fitne kapısı kapanmayacak surette kırıldığını haber vermiştir.

Cenab-ı Hak, ümmet-i Muhammed’i muhafaza buyursun. Fitne bir uyumuş yılandır, uyandırmaya gelmez. Uyanırsa, Sünnetullahi fil-alemine (Allah’ın âlemdeki kanununa… ) ne karşı duranlar kurtulur, ne de onu uyandıranlar selâmet bulur.

Resul-i Ekrem (sallallahu aleyhi ve sellem) Hazretleri: “Fitne uykudadır. Onu uyandıranlara Allahü Teâlâ lânet eylesin” buyurmuşlardır. (A. Cevdet Paşa, Kısas-ı Enbiya)