Hasam kabilesinden bir zat anlattı:

Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Ashabından bazılarıyla beraber iken yanına geldim ve:

“Resulullah siz misiniz?” dedim.

“Evet” buyurdular.

“Yâ Resûlallah, Allâhü Teâlâ’nın en sevdiği amel hangisidir?” dedim.

“Allâhü Teâlâ’ya iman etmektir.” buyurdular.

“Sonra hangisidir?” dedim.

“Sonra sıla-i rahimdir (yakın akraba ile alakadar olmaktır.)” buyurdular.

“Yâ Resûlallah, Allâhü Teâlâ’nın hiç sevmediği amel hangisidir?” diye sordum.

“Allâhü Teâlâ’ya şirk koşmaktır.” buyurdular.

“Sonra hangisidir?” dedim.

“Sıla-i rahmi terk etmek (yakın akraba ile alakayı kesmektir.” buyurdular.

“Yâ Resûlallah, sonra hangisidir?” dedim.

“Münkeri (İslam’a aykırı olanı; günahı) emretmek, maruf (Allâhü Teâlâ’nın razı olduğu fiil ve söz)den de nehyetmektir.” buyurdular.

Allâhü Teâlâ’ya iman edenlere ne mutlu…