Kur’ân-ı Kerim’de, fasid (bozuk) itikadlar, kötü ahlâklar gibi ruh hastalıklarına şifa vardır. Kur’ân-ı Kerîm’i okuyan bunlardan şifa bulur. Lâkin ihlâsla, kalp huzuruyla, madde ve manasıyla Allâhü Teâlâ’ya yönelerek okumalı, haram yememeli, günahlara dalmamalı, kalbi gafletle perdelenmiş, örtülmüş olmamalıdır. Nitekim Hadis-i şerifte:

“Allâhü Teâlâ gafil ve kendisinden başka şeyle meşgul olan kalbden yapılan duayı kabul etmez” buyurulmuştur. Şartlara riayet edilerek okunan Kur’ân-ı Kerim, doktorların tedaviden aciz kaldıkları her türlü hastalığı dahi iyileştirir. Hadîs-i şerifte: “En hayırlı şifâ Kur’ân’dır” ve “Kur’ân ile şifa aramayana Allah şifa vermez” buyurulmuştur.

İmam Kuşeyrî’nin oğlu çok şiddetli hastalığa yakalandı. İmam, bu üzüntü içinde iken rüyasında Peygamber Efendimizi (s.a.v.) gördü. Oğlunun hastalığını ona arz etti. Peygamberimiz: “Niçin şifa ayetlerine müracaat etmiyorsun?” buyurdu.

Hâsılı, Kur’ân-ı Mübin; maddî, manevi, bedeni ve kalbî hastalıklara şifadır. Nitekim: “Kur’an devâdır.” Hadîs-i şerifi de bunu bildirmektedir. (Fezâil-i Şehr-i Ramazân, Üchûrî)