Şu dört esasa dikkat ediyorum:

Birincisi, Allahü Teâlâ’nın benim için bir rızık verdiğini, hiç kimsenin rızkının başkasına gitmeyeceği gibi benim rızkımın da benden başkasına gitmeyeceğini bildim ve buna inandım.

İkincisi, Allahü Teala’nın bana farz kıldığı ibadetleri benden başka kimsenin yerine getiremeyeceğini bildim. İşte ben bunlarla meşgul oluyorum.

Üçüncüsü, Rabb’imin beni her an gördüğünü bildim de ondan hayâ ediyorum.

Dördüncüsü, benim için takdir olunan bir ecelimin olduğunu ve bana doğru yaklaştığını bildim de ben de (Salih ameller işleyip yasaklardan kaçınarak) ona doğru yaklaşıyorum. (Tenbihül-Gafilin)