Sendikamızın ilk yılını kısaca şöyle özetleyecek olursak işe sendikanın bir genel merkezi olmasıyla başlanmış kurucu üyelerinin ve destek veren arkadaşların katkılarıyla genel merkez için bir büro hazır hale getirilmiştir. Sonrasında üyeler için sosyal ve eğitim faaliyetlere önem verilmiştir.Kurulduğu yıldı toplu sözleşme görüşmeleri yapılıyor olması sebebiyle kısa sürede idari personelden toplanan taleplerle idari personelin yol haritası çıkarılmış ve toplu sözleşme talepleri hazırlanarak ilgili kurumlara yazılı olarak gönderilmiştir. Zorunlu olarak yapılması gereken 1. Olağan Genel Kurulu’nu 05 Eylül 2015 tarihinde yapan Sendikamız oluşan yeni yönetim kurulu görevi başarıyla yapan kurucu yönetim kurulundan devralarak Sendika adına çalışmalara devam etmiştir. Bu kısacak hayatına sendikamız üyeleri için ilk kazanımı sağlamış bazı üniversitelerden gelen 2006 yılından sonra liseden mezun olan üyelerimize kademe verilmemesi sorunuyla ilgili Devlet Personel Başkanlığı’nda verilmesi yönünde görüşü almıştır.

Sendikamız ilk yılında 12 Üniversite de üyeye 8 Üniversite de temsilciye ulaşmış 200 aşkın üyeyle buluşmuştur. Sendikamızın üyesi ve temsilcisi bulunana üniversiteler Kırklareli Üniversitesi,Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Aksaray Üniversitesi, Yalova Üniversitesi, Düzce Üniversitesi, Uşak Üniversitesi, Gebze Teknik Üniversitesi, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Erciyes Üniversitesi, Gaziantep Üniversitesi, Sinop Üniversitesi ve Süleyman Demirel Üniversitesi’dir.

Üniversite İdari Personeline yıllardan süre gelen ve ağırlıklı üyesi Milli Eğitim Bakanlığı çalışanlarından olan Eğitim İş Kolundaki sendikalarının hiç bir elle tutulur yarar sağlamaması ve genelde Mayıs aylarında hatırlaması gibi sebeplerle kurulan Sendikamızın idari personelin destek ve katkısıyla büyümeye ihtiyacı vardır. Sendikamızın üye kayıtlarıyla büyümesi demek aynı zamanda idari personelin kaybettiklerini kazanması demektir.

Üni-Per-Sen İdari Personelin katkı ve desteğiyle büyüyecek; kazanan yine üniversite idari personeli olacaktır.

Üniversitelerde sayıları 100.000 (yüz bini) aşan sayıda idari personel çalışmakta.(Bunların bir kısmı tıp fakültesinde çalıştıkları için sendika üyeliğine  gelince aynı kurumda çalışsalar da aynı sendikaya üye olamıyorlar ama o ayrı bir yazının konusu) Bu yüz binden fazla personelin bin bir türlü sorunu mevcut. Bu sorunlardan başlıcaları kurum içerisinde farklı muameleye tutulmak, eğitim, eş, sağlık gibi durumlarla bile nakil olmakta büyü sıkıntılar çekmek, maaş ve özlük haklarının her gün geriye gitmesi. Fakat bu sorunların çözümüne gelince hiç bir adım atılmamaktadır. Bununda başlıca sebebi üniversitelerde çalışan idari personelin haklarını savunacak sendikalara üye olması gerektiğinde çoğunluk üyesi milli eğitim bakanlığı kadrolarında çalışanlar(bunun büyük çoğunluğu öğretmenler) olan sendikalara üye olmak durumda kalıyor. Adeta idari personele öğretmen ve akademisyenden sonra figüran rolü veriliyor.

Bu sebeplerden dolayı  16 arkadaşımızla beraber idari personeli figüranlıktan başrole geçirip; sorunlarının konuşulabilir hale getirilmesi adına kısa adı “Üni-Per-Sen” Üniversite İdari Personel Sendikası’nı kurduk. Üniversitelerde çalışan idari personelin rahatlıkla gelip üye olabileceği, siyasetten uzak yöneticisinin ve üyelerinin sadece idari personel olduğu; enerjisini ve mesaisini tamamen üniversite idari personeli için harcayan ve  harcayacak bir sendika… Biliyoruz o kendilerine büyük diyen sendika hala üniversitelerde çalışan idari personel arkadaşlarımızın gözlerini boyamakta, sorunları çözecekleri adına vaatler vermekteler. Fakat hiç birinin ne sorun çözecek bir hali, ne de sorunları gerçekten çözmek gibi bir niyeti var. Onların derdi üniversite idari personelininde figüran olarak o sendikalarda yerlerini almaları ve onların sayısal büyüklüklerine katkıda bulunmalarıdır.

Üniversite idari personeli arkadaşlarımız eğer gerçekten sorunlarının göz önüne gelmesini ve çözülmesini istiyorlarsa topluluklar halinde gelecekleri tek sendika var o da kendi sendikaları olan Üniversite İdari Personel Sendikası “Üni-Per-Sen”. Toplu halde diyoruz; çünkü toplu halde sendikamız yaşanacak geçişler bugüne kadar mayıs ayı dışında üniversite idari personelini görmezden gelen o kendilerini büyük sayan sendikaları da kendine getirmese de en azından bir ne oluyor burada dedirtecektir. Çoğu yirminci yılını doldurmuş sendikalara üniversite idari personelinin gereken desteği fazlasıyla verdiğini düşünüyoruz; ve bu desteği belki de bir yıl bile kendi sendikalarına vermenin aslında onlara bugüne kadar kaybettikleri ya da kazanamadıkları yanında hiç bir şey kaybettirmeyeceğini çok iyi biliyoruz.

Üniversite idari personelinin olması gereken tek yer “Üni-Per-Sen”… selamlar…saygılarla…

Kendi bulunduğum ortamları, çevremi gözlemlediğim de herkesin en büyük hastalığı olmuş durumda “Önce Ben” demek. Okulda, iş hayatında, yemekte, minibüste, otobüste bir toplum içinde yaşadığımız, orada yalnız olmadığımızı, herkesin bize hizmet zorunda olmadığını unutuyoruz. Hep biz birşeyler olmak istiyoruz. Her şeyin en iyisini biz biliyoruz. Fakat bunlar sadece sözlerde kalıyor. Birçoğumuz konuşurken varız, icraata gelince ise buhar olup ortadan kayboluyoruz. Ortadan kaybolduğumuz yetmiyor; bir de birşeyler için çabalayanları, sorunları çözmek için uğraşanları eleştirmeye başlıyoruz. “Meyve veren ağaç taşlanır” atasözü de buradan geliyor sanırım.,

Gerçekte bu ülkede kendisi için torpil yapılmasını beklemeyen sayısı giderek azalıyor. Bunda ülkenin şartlarının ve işleyişinde bu şekilde olmasının etkili olduğunu kabul ediyorum. Malesef ülkemizde birçok iş ahbap-çavuş ilişkisiyle yürütülüyor. Ama birçoğumuz başkasına torpil yapıldığında bunu eleştirirken, kendimize torpil yapıldığında bundan memnun oluyor ve bu torpili eleştirenlere kendimizi haklı gösterme çabasına giriyoruz.

En basit ve toplumun içinde örnek verecek olursak, Kendimiz bir bankadan işi olduğunda ve çok sıra olduğunda, tanıdık bir çalışan veya sıra bekleyen ararız ki onun yanına gidip işimizi sıra beklemeden halletmek için. Ama bizim o bankada bir tanıdığımız yoksa ve böyle birşey yapan olursa o sıra beklemeyip öne geçen kişiye yine biz en önce tepki gösteririz. Bu sıra bekleme örneklerini hastane de, üniversiteye öğrencimizi kayıt yaptırırken,minibüse binerken v.b. birçok örnekle çoğaltabiliriz.

Yine de içimizde dik duruş sergileyen her şeyin çıkar olmadığını bilen, neyin doğru neyin yanlış olduğunu ayırt edebilen. Mevkiye, makama, unvana, kuruşa değer vermeyen insanların varlığını da biliyor ve görüyorum. Bu kişiler sayesinde de geleceğe dair umudumu koruyorum. Umarım bu umudu hiç kaybetmem, toplum olarak da hiç kaybetmeyiz.Toplum olarak da bu tarz insanlarımıza daha çok sahip çıkıp daha çok değer veririz.