“Eğer beni seviyorsanız şu sahraya çıkıp muhabbetinizin derecesini bildirecek kadar kır çiçeği getirin” demişti. Dervişlerin her biri çiçek toplayıp getirmişti.

O garip derviş ise kuru ve kokusunu yitirmiş bir çiçek getirip arzetti. Üstazı:

“Sen beni bu kadar mı seversin? Baksana, kardeşlerinin her biri demet demet çiçekler getirdi” demesi üzerine:

“Efendim! Bendeniz de efendimizi severim. Lakin her hangi bir çiçeği koparmak için davransam onun Hak Tealayı zikir ve tesbih ettiğini apaçık görüp işitirdim. Zikir ve tesbihlerine mâni olmamak için hiç birini koparmaya cesaret edemedim. Şu çiçek tesbih ve tehlilden kesilmiş ve sararıp kuruya kalmış olduğundan onu getirdim” dedi. (Eyüb Sabri Paşa, M. Haremeyn)