“Kim (sevdiğini) Allah için sever, (sevmediğini) Allah için sevmez, (verdiğini) Allah için verir, (vermediğini de) Allah için vermezse imanı kemale ermiştir.” (Sünen-i Ebû Dâvûd)

Ebu İdris el-Havlani (r.a.), Muaz bin Cebel’e (r.a.):

“Ben seni Allah için seviyorum” dediğinde Hz. Muaz (r.a.) ona:

“Ben seni müjdelerim. Resulullah (s.a.v.)’den işittim. Buyurdular ki:

“Kıyamet günü birtakım insanlar için arşın etrafında kürsüler dikilir ki onların yüzleri ayın on dördü gibi nurludur. İnsanlar dehşete kapıldıkları ve korktukları zaman onlar dehşete kapılmaz ve korkmazlar.

Onlar, kendileri üzerine korku ve hüzün olmayan Allah’ın veli kullarıdır.”

Ashab-ı Kiram:

“Ya Resulallah! Bunlar kimlerdir?” diye sordular. Peygamber Efendimiz de (s.a.v.):

“Onlar, Allah için birbirlerini sevenlerdir.” buyurdular.” (İmam-ı Gazali, İhyâ-u Ulûmi’d-Din.)

Birbirlerini Allah için ve Allah yolunda sevenlere ne mutlu.