Ebu’d-Derda (radıyallâhu anh) buyurdular:

“Bir mesele öğrenmek bana bir geceyi ibadet ve zikirle ihya etmekten daha sevimlidir.”

“İlim öğreten ve öğrenen hayırda ortaktır.”

Hakîm Tirmizi (k.s.) buyurdu:

“Kalpler ölüdür, ilimle hayat bulur.

İlim de ölüdür, talep etmek ve öğrenmekle hayat bulur. Talep etmek (öğrenmek) zayıftır, çalışmakla kuvvetlenir. Çalışılsa da ilim örtülüdür, tam anlaşılmaz, ortaya çıkması müzakere iledir.

Müzâkere ile ortaya çıksa da kısır ve neticesizdir. Neticesi ise amel iledir.

İlim ile amel birlikte olduğu zaman ebedî (nihayetsiz) mülk doğar.”

Ebu’l-Esvedid-Düeli (r.a.) şöyle buyurdu:

“İlimden daha şerefli bir şey yoktur. Sultanlar insanlara, âlimler ise sultanlara hükmederler.”

İbn-i Abbas (r.anhüma) buyurdular:

“Süleyman Aleyhisselam ilim, mal ve saltanat arasında muhayyer kılındı. İlmi tercih etti, ona ilimle beraber mal ve saltanat da verildi.”

“Gecenin bir kısmında ilim müzakere etmek, tamamını ihya etmekten daha sevimlidir.”

İmam-ı Şafii (r.a.) buyurdular: “İlmin şereflerinden birisi de, az da olsa ilim öğrenen huzurlu olur, kim de ilimden uzak durursa mahzun olur.” (Miftahüs-Saade)