Hazret-i Ömer (radıyallâhü anh) oğlunu böyle mahzun ve gamlı görünce, şefkat ve merhametinden, beytülmal eminine dedi ki:

“Herkes çocuklarına yeni elbise aldılar. Oğlumun elbisesi eski olduğundan, diğer çocuklar alay etmişler. Ağlaya ağlaya bana geldi. Ben de hâlini gördüm. Beytülmalden bana tayin olunan gelecek aya aid alacağımdan bir kaç akçe ver ki, buna bir elbise alayım.”

Beytülmal emini dedi ki: “Benden henüz hak etmediğiniz parayı istiyorsunuz. Ey Emiru’l-müminin, gelecek aya kadar yaşayacağınızı biliyor musunuz?” Hazret-i Ömer (radıyallâhü anh):

“O güne kadar yaşayıp yaşamayacağımızı Hak Sübhânehü ve Teâlâ Hazretlerinden başka kim bilebilir?” dedi.

Beytülmal emini dedi ki: “Ey Resulullah’ın halifesi, öyleyse size almak lâyık değildir. Benim de vermem doğru olmaz.”

Hazret-i Ömer söylediğine pişman olup, istiğfar etti. Beytülmal eminine de hayır duada bulundu. Allâhü Teâlâ Hazretleri kemal-i lütfundan Hazret-i Ömer’in oğluna da bir yol ile teselli verip, her biri gönülleri hoş olarak gittiler.

Ey müminler: Şimdi gelin, Hazret-i Ömer’in (radıyallâhü anh) adaletine ve hilmine bakın ve insaf edin. Yeryüzünün halifesi iken, oğluna elbise alamayıp, beytülmalden birkaç akçe istediğinde, beytülmal emini vermeyince bundan huzursuz olmamış, ayrıca dua etmiştir.